Kookles

Nadat we vanmorgen eerst lekker hadden uitgeslapen gingen we naar onze kookles. Ons appartement is in een groot huis waar een schitterende keuken in zit waar kookles wordt gegeven.
Een Italiaanse dame, Susanna, stond in de deuropening op ons te wachten. In de keuken was Stefania al bezig. Denise en ik waren de enige leerlingen. In het midden van de keuken stond een enorm kookeiland waar we samen om heen stonden.
De dames hadden al wat voorbereidend werk gedaan o.a. een berg appels geschild. We begonnen met het toetje: appeltaart. 100 gr bloem, 100 suiker, 100 gr gesmolten boter 1 ei, wat bakpoeder met vanille. Dat gemengd met elkaar en dan 6 appels erdoor die heel dun in plakjes gesneden zijn. T Is meer appel dan deeg. Dat ging 1,5 uur in de oven op 180 gr. Makkelijk! (wij hoefden alleen maar te kijken :)) Vervolgens werd het pastadeeg gemaakt. Daarvan zal ik je de details besparen, maar het zag er niet te moeilijk uit. Het is vooral belangrijk om de juiste bloemsoort te gebruiken! We hoefden dit ook niet zelf te doen, we keken toe hoe goed Stefania dit deed. Helemaal met de hand (Anja! ;)) Dit deeg moest even rusten en werden wij aan het werk gezet met het snijden van de groentes. Kleine courgettes, paprika's, ui, aubergine. Dit ging in een bakblik waar nog oregano, extra viergine olive oil en wat zout aan toe werd gevoegd.
Daarna kon het de oven in (naast de appeltaart). Af en toe omscheppen. In een pan op het vuur hadden ze intussen tomaten met basilicum, knoflook, zout en ruim olijfolie gedaan. (Ze deden overal veel olie in! In totaal ging er een hele fles doorheen) Dat mocht lekker even koken en indikken op het vuur. Verder maakte Stefania pestosaus met heel veel verse basilicum, pijnboompitten, knoflook en parmazaanse kaas en natuurlijk olijf olie.
Voor de ravioli maakte ze een mengel van spinazi met ricotta, ei en olie (uiteraard). Intussen was het deeg voldoende uitgerust en kon het verder bewerkt worden. In kleine stukjes ging dat door de pastamolen (ook weer handmatig!) Hierdoor werd het nog weer gekneed. Het moest er divere keren doorheen voordat je de de molen op een kleinere stand brengt. Als de pastavellen heel er dun zijn kun je er tagliatelle van maken of ravioli. Hier kwamen Denise en ik weer in actie.
We mochten om de beurt de pasta draaien en de ravioli maken. Van het restant van het spinaziemengsel maakten we nog gnocchi. Dat zijn balletjes waar geen pastavelletje om heen zit. De tagliatelle werd over zo'n houten rekje gehangen. Dat alleen al ziet er leuk uit!
Natuurlijk moesten we ondertussen ook van de chianti wijn proeven!
Nadat alles klaar was gezet kregen we even pauze. De groentjes hadden nog even tijd nodig om te garen en het was nog geen lunchtijd.
Toen we terugkwamen was er al gedekt voor 5 personen. Vittoria kwam ook mee-eten. Het water voor de pasta stond al te koken. Water met zout en olie, daar ging de verse pasta bij. 3 minuutjes koken. De pasta werd wel afgegoten maar niet afgespoeld. De pesto werd aangelengd met kookvocht en daarna gemengd met de tagliatelle. Voor de ravioli stond boter te pruttelen met sali. Dat werd er overheen gegoten. De gnocchi gingen samen met de tomatensaus. En de groenten werden apart geserveerd.
Het was ontzettend gezellig om met deze dames te eten! Vitoria en Suzanna spraken aardig goed Engels, Stefania wat minder, maar best verstaanbaar. Gelukkig ken ik een paar woordjes Italiaans en kon ik het soms toch ongeveer begrijpen waar ze het over had.
Wat was het heerlijk zeg! Ik had nog nooit gnocchi gehad, deze waren erg lekker. Hoewel mijn voorkeur uitging naar de tagliatelle ging die van Denise naar de gnocchi. En toen kwam het toetje nog: de appeltaart. Amai, wat lekker allemaal!
Natuurlijk was er nog heel wat over. (Susanna en Stefania zijn kleine, dunne Italiaanse vrouwen, die eten ook niet zo heel veel) Het werd allemaal verdeeld in bakjes en we kregen nog een heel maaltje mee. Lekker voor vanavond of morgen. Er was ook nog verse spaggetti over, dat is lekker voor morgen! Zo uitgebreid koken doen de Italianen ook niet iedere dag. Dit was vooral een zondagsmaal.
Het was een superleuke kookles. Het kost wel veel tijd om pasta te maken. Maar aan de andere kant, er was zoveel dat je voor dagen klaar bent :)
Met het weer wil het nog niet echt lukken. We hebben wel de zon gezien vandaag, maar ook een enorme donderbui gehad. De temperatuur is nog niet echt lekker. Volgens de dames lijkt dit weer meer op dat van november dan van mei.