Naar de Pantanal
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Inge
17 November 2015 | Brazilië, Miranda
Het was een kort nachtje. Om 7 uur vertrokken we al naar de luchthaven. Eerst moesten we het autootje afgetankt weer inleveren. Dat was best een uitdaging. Salomé is niet echt gewend om met de auto te reizen. Haar aanwijzingen leidden niet naar de snelweg, maar een parallelweg. De bewegwijzering is niet zo geweldig dus we reden de luchthaven bijna voorbij. Toch maar weer de navigatie aangezet. Toen kwamen we wel op de luchthaven terecht, maar daar hebben we verschillende rondjes gereden om de verhuurlocatie te vinden. Desondanks waren we op tijd. We dronken nog een koffie en een pão de queijo (kaasbroodje) en ook Daniel kwam nog even. Toen was het toch tijd voor het afscheid. Dat was best lastig. We doen ons best om vooruit te kijken. Nog 6 weken, dan zien we elkaar weer.
De vluchten liepen voorspoedig. In São Paulo moesten we overstappen en de gate waar we naar toe moesten lag naast de gate waar we aankwamen. Hadden wij even mazzel.... Niet dus. Er was een gate change die pas laat op de borden verscheen. Arjan zou broodjes halen maar dat duurde zo verschrikkelijk lang. Er stonden een paar meiden die weinig zin hadden en zich niet te druk maakten. Op een holletje zijn we met de broodjes in de hand naar de gate gegaan. Daar mocht het brood niet mee. Snel een paar happen naar binnengewerkt en konden we mee met de laatste buslading. In Campo Grande ging de tijd een uur terug. We hebben nu 4 uur verschil met Nederland. Er hangt in Campo Grande een enorme klamme lucht. Het was boven de 30 gr en zo vochtig!
De auto zou voor ons klaar staan en er zou ook een routebeschrijving bij zijn. Zou.. Het 1e klopte, dat was snel geregeld. Maar ze spraken geen woord Engels en dat er een enveloppe van de reisorganisatie voor ons moest zijn kon ik ze niet duidelijk maken. Een andere klant sprak wel Engels en vertaalde even. Wij gebeld met de reisorganisatie die zeiden dat het er wel zou moeten zijn en dat zij met de autoverhuurder zouden bellen. Het zou alsnog gebracht worden. Gelukkig hoefden we er niet al te lang op te wachten en waren de dames verder erg behulpzaam.
Maar goed, we hadden meer tijd verloren dan gepland en eindelijk zaten we in de auto met nog 220km voor de boeg. Het was goed dat we gewacht hebben op de enveloppe met de routebeschrijving. Die was uitgebreid en dat was erg handig. We reden door de middle of nowhere, geen gps in de auto (wel airco!) en geen bereik met de telefoon. Dankzij de nauwkeurige beschrijving waren we precies voor zonsondergang en de net op tijd voor het diner op de fazenda. Het was een prachtige route om te rijden. De laatste 20 km over een onverharde weg. Het landschap is wat glooiend en erg groen. De aarde is heel rood van kleur. Moeilijk te omschrijven hoe mooi het hier is. Alsof we nu met Floortje Dessing op stap zijn. We zijn iig naar het einde van de wereld. Deze fazenda (boerderij) is een pousada (een eenvoudig landelijk hotel).
Vanavond konden we gelijk meedoen met de nachtexcursie dieren spotten. We zaten op een hoge kar met een tractor ervoor. De gids had een grote lamp en zwaaide daarmee over het gras en de bomen. In een pond (grote vijver) zagen we de ogen van de krokodillen weerkaatsen. Alsof er allemaal lichtjes in het water zijn. Verderop spotten we een groep capibaries. Dat zijn hele grote cavia's (60 kg). En we zagen een grote miereneter. Dit was zo gaaf om te doen! De tractor werd af en toe even stil gezet om te genieten van de sterrenhemel en te luisteren naar het concert van de kikkers. Ongelofelijk dat wij hier mogen zijn!
De vluchten liepen voorspoedig. In São Paulo moesten we overstappen en de gate waar we naar toe moesten lag naast de gate waar we aankwamen. Hadden wij even mazzel.... Niet dus. Er was een gate change die pas laat op de borden verscheen. Arjan zou broodjes halen maar dat duurde zo verschrikkelijk lang. Er stonden een paar meiden die weinig zin hadden en zich niet te druk maakten. Op een holletje zijn we met de broodjes in de hand naar de gate gegaan. Daar mocht het brood niet mee. Snel een paar happen naar binnengewerkt en konden we mee met de laatste buslading. In Campo Grande ging de tijd een uur terug. We hebben nu 4 uur verschil met Nederland. Er hangt in Campo Grande een enorme klamme lucht. Het was boven de 30 gr en zo vochtig!
De auto zou voor ons klaar staan en er zou ook een routebeschrijving bij zijn. Zou.. Het 1e klopte, dat was snel geregeld. Maar ze spraken geen woord Engels en dat er een enveloppe van de reisorganisatie voor ons moest zijn kon ik ze niet duidelijk maken. Een andere klant sprak wel Engels en vertaalde even. Wij gebeld met de reisorganisatie die zeiden dat het er wel zou moeten zijn en dat zij met de autoverhuurder zouden bellen. Het zou alsnog gebracht worden. Gelukkig hoefden we er niet al te lang op te wachten en waren de dames verder erg behulpzaam.
Maar goed, we hadden meer tijd verloren dan gepland en eindelijk zaten we in de auto met nog 220km voor de boeg. Het was goed dat we gewacht hebben op de enveloppe met de routebeschrijving. Die was uitgebreid en dat was erg handig. We reden door de middle of nowhere, geen gps in de auto (wel airco!) en geen bereik met de telefoon. Dankzij de nauwkeurige beschrijving waren we precies voor zonsondergang en de net op tijd voor het diner op de fazenda. Het was een prachtige route om te rijden. De laatste 20 km over een onverharde weg. Het landschap is wat glooiend en erg groen. De aarde is heel rood van kleur. Moeilijk te omschrijven hoe mooi het hier is. Alsof we nu met Floortje Dessing op stap zijn. We zijn iig naar het einde van de wereld. Deze fazenda (boerderij) is een pousada (een eenvoudig landelijk hotel).
Vanavond konden we gelijk meedoen met de nachtexcursie dieren spotten. We zaten op een hoge kar met een tractor ervoor. De gids had een grote lamp en zwaaide daarmee over het gras en de bomen. In een pond (grote vijver) zagen we de ogen van de krokodillen weerkaatsen. Alsof er allemaal lichtjes in het water zijn. Verderop spotten we een groep capibaries. Dat zijn hele grote cavia's (60 kg). En we zagen een grote miereneter. Dit was zo gaaf om te doen! De tractor werd af en toe even stil gezet om te genieten van de sterrenhemel en te luisteren naar het concert van de kikkers. Ongelofelijk dat wij hier mogen zijn!
-
17 November 2015 - 07:25
Gerjan:
Wouw! Klinkt gaaf! -
17 November 2015 - 09:10
Anja:
Leuk hoor die verhalen. Een pousada in Portugal is juist een heel chic en duurder hotel! Omgebouwd landhuis / paleis. En over 6 weken elkaar weerzien lijkt me heel overzichtelijk, toch? -
17 November 2015 - 12:56
Mam Jonker:
Leuk Inge om je belevenissen te lezen want dat is het wel hé.
Staat ons dat ook allemaal te wachten? Wij wachten het af en krijgen er echt zin in.
Dus jullie hebben een goed en gezellig weekend gehad met en bij salomé en haar fam. -
17 November 2015 - 17:01
Anita:
Heerlijk om weer met jullie mee te mogen lezen. Wat een ervaring is het weer. En ook zo leuk om te vernemen dat ze Lennart al volledig hebben opgenomen. Dat doet je als ouders ook wel goed, denk ik. Geniet nog, dan genieten wij mee. -
17 November 2015 - 21:53
Hetty:
Wat een mooie verhalen Inge!! Wat leuk om alles te lezen over de plek van Salomé. Lijkt me heel fijn voor jullie om zo een goede indruk te krijgen. En wat spannend om zo door zon onbekend land samen te reizen! Stoer hoor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
