Terugreis

OK, nog één verslag om af te kicken ;)
We werden vanmorgen om half 9 opgehaald door een bus die ons naar São Paulo zou brengen. Dat was nog zo'n 300 km rijden en waar we uiteindelijk 5,5 uur over deden incl. lunchpauze. De route liep een heel stuk langs de kust, met allemaal bochten en dorpjes. In elk dorpje had je wel 10 tot 20 drempels, dat lag een beetje aan de grootte van het dorp. En ik kan nu proefondervindelijk vertellen dat de drempels in Brazilië veel effectiever zijn dan in Nederland! Die halen pas echt de snelheid eruit. Uiteindelijk belandden we op een tolweg die eerst door de bergen kronkelde en daarna steeds breder en drukker werd naarmate we dichterbij São Paulo kwamen. We werden keurig op tijd afgezet, nog 4 uur te gaan. De vlucht stond nog mooi op tijd gescheduled. Toen kwam weer het feest van de controle. Zoals elke keer gingen de alarmbellen af bij de oma's, die zich vervolgens nog verder moesten uitkleden (schoenen uit). Ze wezen al op hun ijzeren heupen en knieën maar moesten toch worden gefouilleerd. Nadat hun naam op een lijst was gezet mochten ze doorgaan. Op al onze tassen hadden ze aanmerkingen en wilden ze inkijken. We hebben de wachttijd behoorlijk laten oplopen. De volgende hobbel was de douane. Daar moesten we het immigratieformulier weer inleveren. Die kwam uit de meeste tassen al snel tevoorschijn, behalve bij opa Jonker. Hij had een mapje met allemaal papieren, folders, kaartjes, boardingpassen, maar geen immigratieformulier. Nadat hij alle papiertjes in handen had gehad, bleek hij het toch op een logische plaats te hebben bewaard. De douane leverde verder geen problemen meer op. Weer een stempel erbij in ons paspoort. Nog een paar uur stuk te slaan voordat we aan boord konden. We slenterden langs winkeltjes met verschrikkelijk mooie en dure spullen. Geleidelijk aan kwamen we bij een enorme hal waar ook de gates zijn en nog meer winkeltjes en eettentjes. En toen waren we ineens opa Jonker kwijt... Hij was zelf maar vast gaan rondkijken. Soms kun je beter met kinderen op stap ;)
Vanuit de hal heb je prachtig uitzicht op de start- en landingsbaan, daar hebben de mannen zich een hele tijd kunnen vermaken. Bij het aan boord gaan viel het me op dat er zoveel Brazilianen meevlogen met KLM. Er waren maar weinig Nederlanders op deze vlucht. De meesten hadden trouwens een overstap in Amsterdam want we kwamen ze niet meer tegen bij de bagageband. Er zat ook nog een bekende tv-Nederlander aan boord, die van Spoorloos. De vlucht verliep rustig en ondanks dat we wat te laat vertrokken, waren we toch volgens schema in Amsterdam. Het scheelt trouwens enorm als je een paar uurtjes kunt slapen, dan gaat de tijd echt veel sneller. Na een laatste bakkie échte koffie bij de Starbucks, namen we afscheid van elkaar. We kunnen terugkijken op een prachtige en onvergetelijke reis! Het zal nog wel een paar dagen duren voordat we weer helemaal geland zijn en alle indrukken een plekje krijgen.