Naar Salt Lake City

Van het ene uiterste in het andere. Van een natuurcamping met stilte en in de frisse berglucht naar een lawaaiige, hete stadscamping in Salt Lake City. Dit is echt een enorm verschil.
We hebben een pittige rit achter de rug van een kleine 400km. Pittig omdat het druk was en bochtige bergwegen. Maar die waren ook wel mooi. Van Wyoming met groene beboste bergen via Idaho, waar de heuvels lager en minder bebost waren naar Utah. De eerste borden langs de kant van de weg lieten sneeuwplaatjes zien. Dat beeld heb ik totaal niet van Utah. Voor mij is het woestijn. Maar dat is toch niet helemaal waar. Er zijn hier ook groene heuvels. We zijn door een mooie groene canyon gekomen. Heel bochtig, maar erg mooi. Eenmaal op de snelweg werd het meer woestijnachtig. Nu zijn we dan in Salt Lake City. Ik zie in de verte bergen met besneeuwde toppen. De camping is prima. Lekker schaduw onder grote bomen. Dat is ook wel nodig want het is hier nu zo’n 35 graden. Lekker zwembadje erbij. Die hebben we al even getest en krijgt van ons een prima. Voor 2 dagen gaat het hier zeker lukken. Weinig kans dat er een eland op de camping verschijnt, zoals gisteravond. Dat was wel een grappig gebeuren. Er gaat zo’n golf over de camping als er een beest wordt gesignaleerd. Mensen beginnen te rennen met fototoestellen en het wordt aan elkaar doorgegeven. Vervolgens zie je ze allemaal op een rijtje staan met hun camera’s. Maar ‘t is een imposant beest, een eland. Gaaf dat we die van zo dichtbij konden zien.