We zijn inmiddels aangekomen in Bryce Canyon National Park. Speciaal voor Lennart, dat je even weet op welke dag ik schrijf, het is vandaag maandag ;). Het posten van de blog zal een paar dag later worden, we zitten weer in de wildernis, ver van de bewoonde wereld. Zonder stroom en internet. Het is hier een stuk rustiger dan in Salt Lake City. We hebben vandaag hebben zo’n 350/400km gereden. De eerste 2 uur door de grootstedelijke omgeving van Salt Lake, daarna werd de snelweg steeds rustiger en het landschap meer verlaten. Toen we van de snelweg af gingen kwamen we al vrij snel in een prachtig gebied met rode rotsen. Tegen een strak blauwe lucht geeft dat weer mooie plaatjes. In Bryce Canyon hadden we een campingplek gereserveerd. Er was hier geen registratiekantoortje, maar toen we bij onze plek kwamen, hing er een kaartje met onze naam er op. Altijd prettig als plannen uitkomen. We waren redelijk op tijd op de camping en hebben nog een stukje kunnen wandelen. We hadden niet in de gaten dat we zo dicht bij de mooie uitkijkpunten zaten. We hoeven niet eerst met een shuttlebus, 5 minuutjes lopen door het heerlijk geurende dennenbos en dan sta je ineens aan de rand van het ‘amphitheater’. Een diep dal in een halve cirkel waarin allemaal uitgesleten rode pilaren/rotsen lijken te staan. Het is moeilijk te omschrijven hoe het er uit ziet. Ik zal wat foto's (proberen te) uploaden. Er is een makkelijk wandelpad boven over de rand van het ‘theater’. We hoorden verschillende mensen een eerste blik werpen op het theater, ze zeiden allemaal ‘WOW!’ Dat was zo grappig om te horen. Het heeft idd een hoge wow-factor.
Dinsdagmorgen hebben we een trail gelopen die door het dal liep, tussen de uitgesleten rode rotspilaren en dennenbomen. Wat een prachtig stuk natuur om doorheen te lopen. Alle trails beginnen boven, je loopt dan het dal in. Dat is de makkelijke weg, weer naar boven is wat lastiger. We liepen een stuk van de Navajo trail. Daar moesten we het laatste stuk 160 meter naar boven klimmen, via traptreden en haarspeldbochtjes en dat in een smalle kloof. Het leek wel een beetje op Antelope canyon dat we de vorige reis gezien hebben. In die smalle kloof groeiden een paar dennenbomen. Die waren heel hoog om te proberen boven de rotsen nog wat zonlicht te vangen. Spectaculair prachtig!
Na een lunch en siësta op de camping hebben we vanmiddag nog een trail gelopen. De fairy trail. Deze loopt 2,5 km naar beneden naar de ‘towerbridge’. Die rots lijkt zowaar op de Towerbridge in Londen. Alweer prachtig! Toen moesten we dezelfde weg weer terug omhoog. Dat was ongelofelijk zwaar, sowieso, maar ook nog in de bradende zon van 35gr en in de ijle lucht, was het bikkelen!