Moab - Arches

On the road again… we hebben een cd gekocht waar dit liedje op staat. Hoe toepasselijk :)
Het is woensdag vandaag en we zijn naar Moab gereden. Een prachtige binnendoor route waar we lang over hebben gedaan. Halverwege de route kwamen we door Capitol Reef Park. Een klein park, maar ook weer heel bijzonder landschap. Heel ruig met grote steile rotspartijen die eerst rood waren maar later meer grijs. Door wind en water zijn deze rotsen geërodeerd tot mooie vormen. Ze noemen dit ook wel de Waterpocket Fold. Een grote, langgerekte vouw in de aardkorst. Nadat we hier doorheen waren (in de breedte is het maar 14km) begon de woestijn. Inmiddels hadden we er al heel wat km’s opzitten en nog heel wat te gaan. Ik heb daarom het stuur maar even overgenomen. Voor 1 chauffeur is het een hele afstand. De woestijn was een grote, hete, verlatenheid. 2 Uur lang geen huizen, alleen maar een weg als een lang lint door de woestenij.
Aan het einde van de middag kwamen we aan in Moab. Dat is dan weer een gezellig stadje met aardig wat voorzieningen. Toen we uitstapten sloeg de hitte ons tegemoet. 41 Graden is het hier!We hebben eerst de voorraden weer aangevuld en een kapper opgezocht voor Arjan. Hij is nu zijn wilde haren weer kwijt en hittebestendig ;). Daarna hebben we de camping opgezocht. We hadden al eea gelezen over de hitte en dat je echt schaduw nodig hebt. Daar hebben we de camping dan ook op uitgezocht. Het is niet de mooiste en meest luxe camping maar heerlijk onder grote bomen en met een zwembadje. Waar trouwens zoveel chloor in zit dat het je op de keel slaat als je er inspringt. Met een nat badpak/zwembroek hou je het beste uit met deze temperaturen.
Donderdag. Vandaag stond Arches National Park op het programma. Vanwege de hoge temperaturen werd aangeraden om het vroeg te zijn. Dat deden we. Om half 8 reden we het park binnen en we waren niet de eersten. Als je dit park binnenkomt loopt de weg eerst in haarspeldbochten omhoog en dan kom je min of meer op een hoogvlakte. Hier is het kaal en woest met veel rode rotsen. Soms in grote min of meer vierkante blokken en ook met pilaren in bizarre vormen. Maar het park staat natuurlijk bekend om z'n bogen. We wilden eerst naar de ‘Delicate Arch’. Dit is het kenmerk van de staat Utah. Deze boog staat op de nummerplaten van de auto's uit deze staat. En wat ons betreft de belangrijkste en mooiste. Vanaf de parkeerplaats, waar we de camper gelukkig nog makkelijk kwijt konden, was het ongeveer 2,5 lopen. In stijgende lijn over rotsen en tenslotte over een richel, waar je beter niet naar beneden kunt kijken en dan ineens ligt (of staat) die enorme boog beneden je. Het is een beetje moeilijk te omschrijven, maar het lijkt wel een diep rond basin waarvan de randen hoe hoger je komt steeds vlakker worden. Op die randen konden we goed lopen en op de rand daarvan staat die enorme boog. Bizar mooi! Het was weer een pittig zware wandeling maar het was het meer dan waard! Veel mensen lieten zich fotograferen onder de boog. Er was zelfs een heuse wachtrij. Wij wilden dat natuurlijk ook, als we er toch zijn… Er was ook een hele groep jongeren. Een van de jongens liet zijn fototoestel vallen. En die stuiterde zo over de rand naar beneden richting het basin. Een hoop geschreeuw en lawaai. Een van zijn vrienden was zo dapper om naar beneden te klimmen en het toestel weer op te halen. Dat was niet geheel zonder gevaar.
We zijn daarna nog naar een ander punt gereden waar de langste natuurlijke brug ter wereld is. Die was idd heel groot. En tenslotte gingen we nog naar een stuk dat ze ‘windows’ noemen. Dat was ook weer erg mooi. En gelukkig hoefden we niet zo ver te lopen. Windows waren 2 grote bogen naast elkaar. Precies onder een van die bogen kon je even lekker in de schaduw zitten en uitkijken over het landschap. Arjan is nog op een rots geklommen om een foto te maken door de ene boog naar een andere mooie rots. Ik durfde niet te kijken hoe hij als een klipgeit bij die rots omhoog klom. Vanuit mijn positie leek het erg eng, maar zelf zei hij natuurlijk dat het erg makkelijk was. Het leverde wel mooie foto’s op.
Aan het eind van de middag hebben we, ik durf het bijna niet te zeggen, weer een helikoptervlucht gemaakt. We vlogen over een aantal canyons. Die lopen als een scheur door het landschap, dat was goed te zien vanuit de lucht. T was weer gaaf om mee te maken!