Wöllaner Nock

Vannacht zijn Arjan en Denise aan het spoken geweest. Arjan werd wakker van lawaai en had daar allerlei vreemde associaties bij. Ging maar eens kijken en trof Denise in het toiletgebouw boven een wc. Ze was erg misselijk. Daar bleef het gelukkig bij. Vanmorgen was het iets beter. Maar toen wij wilden gaan wandelen had ze geen zin om mee te gaan. We zijn met z’n 3-en naar de Kaiserbahn gegaan in Bad Kleinkirchheim. We wilden graag een wandeling over de Wöllaner Nock (2190 meter) doen. Dan blijf je redelijk op dezelfde hoogte en hoef je niet zoveel te klimmen en te dalen. Toen we bij de kabelbaan waren bedacht Thomas dat hij wel graag lopend naar boven wilde. Daar stond volgens de bewegwijzering 3u 50min voor. Arjan en ik zijn met de kabelbaan naar boven gegaan en hebben daar een rondwandeling gemaakt. Dat klimmen en dalen viel nog wel tegen, was toch weer meer dan gedacht. Maar wat een schitterende wandeling zo hoog op de bergen. Het weer was vrij helder vandaag. Prachtige vergezichten! Oostenrijk is zo mooi!! We waren net zo’n beetje weer terug bij het bergstation toen we nog eens bij de Wöllaner Nock omhoog keken. Daar zagen we Thomas als een klipgeit naar beneden sprinten. Hij had de hele klim in 2 uur gedaan!! Petje af hoor!
Bij het bergstation is ook een restaurant daar belandden we in een festijn dat ze ‘Almkirchtag’ noemen. Veel Oostenrijkers komen daar naar toe in traditionele kledij (of iets wat er op lijkt, dat nergens anders dan in Oostenrijk te koop is) om te flaneren en te ontmoeten. Binnen speelde een bandje folklore muziek, maar ook moderne nummers. Na een kommetje soep (om het zoutgehalte weer aan te vullen) gingen we met de kabelbaan weer naar beneden. Thomas had ietsje last van zijn bovenbenen… Denise had ondertussen lekker liggen dobberen in het water op haar luchtbedje en zich prima vermaakt zonder ons. Gelukkig voelde ze zich een stuk beter dan vanochtend.