Molltaler Gletscher

De laatste week is in gegaan. We moeten kijken wat we echt nog willen zien hier. In ieder geval was dat de Mölltaler Gletscher, ongeveer een uur rijden vanaf onze camping. Er gingen 2 banen naar boven. De 1e was een trein die helemaal door de berg ging. Een tunnel van 5 km lang naar een hoogte van 2100 meter. Daarna in een kabelcabine met een stijgingspercentage van 90% naar 2800 meter. Helaas hingen de wolken rond de toppen van de berg. Dat gaf een heel bizar sfeertje. Je kon nog verder omhoog naar 3100 meter, maar daar had je dus helemaal geen zicht meer. Er werd trouwens wel geskied daar. Er waren zelfs 3 pistes open. Op de gletsjer waren wat mensen aan het glijden. Ze hadden plastic zakken om hun middel geknoopt en gingen op hun kont de berg af. De lucht was erg ijl daar. We gingen wat eten in het restaurant. Maar Thomas, Denise en ik voelden ons helemaal niet lekker. Een combinatie van ijle lucht en de warmte van het restaurant? Arjan wilde graag lopend naar beneden naar het middenstation. Dat pad ging deels over sneeuw/ijs. Denise en ik hielden dat voor gezien en gingen liever met de kabelbaan weer terug. Op het middenstation hebben we de mannen opgewacht. Ze hadden het nog vrij snel gedaan maar het was een hele steile afdaling. Af en toe trok het wat open en dan regende het weer wat. Heel vreemd hoe de wolken zich gedragen rond zo’n bergtop. Soms was het gewoon warm en dan weer een gure wind.
Weer terug op de camping konden we zien dat het er flink geregend had. Dikke plassen op de weg. Maar inmiddels was de zon ook weer gaan schijnen. Het bleef een beetje buiïg de rest van de avond inclusief onweer. Een goed excuus om weer eens lekker uit eten te gaan!