De bruiloft
Door: Inge
Blijf op de hoogte en volg Inge
05 Juni 2016 | Brazilië, Canoas
In de morgen moesten we nog wat kleine dingetjes voorbereiden. Voor opa Stam begon de dag niet zo goed, zijn mooie nieuwe stropdas was onvindbaar! Maar gelukkig zijn er winkels in de buurt en kon hij nog een nieuwe das kopen. Ik ben met Denise naar het huis van Salomé gegaan om te helpen met het strijken van de jurk. In haar huis voelde de sfeer wat minder relaxed aan. Het strijken ging niet echt makkelijk zonder strijkplank, dus heb ik de jurk maar meegenomen naar het hotel. Daar had ik die mogelijkheid wel. Lennart ging ook mee naar het hotel, daar zou hij zich later ook omkleden. De andere mannen waren ondertussen naar Porto Alegre gegaan. Daar is een klein legermuseum. De dames en Lennart lunchten in de shoppingmall en gingen daarna naar de beautysalon. Sa was daar al. We konden daar een massage krijgen, douchen, de haren laten opmaken, make-up en nagels laten doen. Ook de moeder en zus van Sa waren hier. Lennart kreeg ook een massage en moest z'n nagels laten doen. De make-up was een tricky dingetje. Wij zijn iets blanker dan de meeste Brazilianen en kunnen met minder make-up toe en we houden van natuurlijk. Zelfs Sa moesten ze nogmaals onder handen nemen omdat het eerst teveel was. Oma Jonker had zich ook laten opmaken. De eerste keer kwam ze behoorlijk geschminkt te voorschijn. We moesten goed kijken wie er onder zat, het was bijna onherkenbaar. De taal was daarbij een lastig dingetje. Denise en Wousje waren onmisbare tolken! Uiteindelijk was iedereen tevreden over haar uiterlijk en konden we ons in de jurken hijsen. Die hadden we allemaal meegenomen naar de salon. Lennart was ondertussen weer naar het hotel gegaan. Het liep allemaal wat uit. De kerkdienst zou om 6 uur beginnen. Om 10 voor 6 vertrokken wij, enigszins gestrest. Om 6 uur waren we bij de kerk. De Brazilianen zijn iets minder precies op de tijd. Terwijl we stonden te wachten en nog instructies kregen hoe we naar binnen moesten lopen, kwamen er ook nog gemeenteleden binnendruppelen. De kerk was mooi versierd met bloemen. In het gangpad lag een rode loper waarover we naar voren liepen volgens een bepaalde . De getuigen, vader van de bruidegom en moeder van de bruid, bruidegom en moeder, bruid en vader. Ouders en getuigen zaten op stoelen aan weerskanten van de dominee, met het gezicht naar de gemeente. Het bruidspaar bleef de hele dienst staan in het midden. Er was een vertaler die naar het Engels vertaalde. Wousje zat tussen de opa's en oma's om het naar het Nederlands te vertalen, wat best lastig was omdat ze dat fluisterend moest doen en er niet op gewacht werd. We zongen een paar liederen die we konden zingen in onze eigen taal. Samen met Sa heb ik het lied gezongen 'Heer, wijs mij uw weg', Len wist hier niets van. Dit is een speciaal lied voor hem. Hier en daar moest even een traantje weggepinkt worden. Na een korte preek uit Hooglied werden de ringen uitgewisseld. Sa had daarvoor een Bijbel gebruikt ipv een kussentje, een mooi symbool. Aan het eind mochten Arjan en ik het bruidspaar nog toespreken. Ik in het Portugees en Arjan in het Nederlands. Dat was weer zo'n momentje van verrassing en ontroering. Het was een mooie dienst, vol liefde en verbondenheid ondanks de taalbarrière.
Na de dienst werden er nog de nodige selfies gemaakt en werd iedereen naar de feestlocatie gedirigeerd. Dat was een leuk zaaltje waar hapjes werden geserveerd en een dansvloertje was. Ik had zelf nog een filmpje gemaakt voor Len en Sa en ook haar vrienden uit de kerk hadden zoiets gedaan. Het was een leuke gezellige avond. Een prachtig feest voor 2 gelukkige mensen!!