Terug naar Campo Grande

Het zonnetje scheen vanmorgen weer lekker en de lucht was helder blauw. De temperatuur erg aangenaam. Voordat we vertrekken nog even lekker genieten van een ontbijtje bij Ana en Didier, de hoteleigenaren. Ana is een Portugese en Didier een Waal, spreekt geen Engels, alleen Portugees en Frans. Hij kon zo weggelopen zijn uit Asterix en Obelix en de Belgen. Lang haar en een snor en hij lacht overal om. In de ontbijtruimte staat een grote tafel. Het is gezellig om daar samen te ontbijten met de andere gasten. Een Zwitsers koppel die we ook al tegengekomen waren bij Fazenda Baie Grande, logeerde in het huisje naast ons. Het was grappig om hen weer tegen te komen. We ontbeten dus gezamenlijk maar echt genieten was het niet. We hadden hadden net de bordjes vol en waren aan tafel gaan zitten toen er wat wespen opdoken. Deze waren ontzetten agressief. Eentje vloog tegen Arjan z'n gezicht en stak hem in de wang voordat Arjan in de gaten had wat er gebeurde. Ik heb de angel er uit kunnen halen. Bij de Zwitserse vrouw en een Braziliaanse kwamen de wespen in het haar terecht. Zij hadden ook een steek te pakken voordat ze de wespen konden verwijderen uit de haren. En ook Ana was volgens mij gestoken. Paniek in de tent! Hoe krijg je die wespen weer weg? Rook!! Dus Didier zocht kranten bij elkaar en stak ze in de fik. Liep er mee rond als een fakkel. Ana kwam met een fles alcohol aanzetten om de gestoken plekken te ontsmetten. Even later had ze een hele bak vol kranten om in de fik te steken, maar die bak was van plastic dus dat was niet zo handig. Maar er was echt paniek dus de fik ging er in ondanks de protesten. Het liep gelukkig goed af en de rust keerde terug. We aten broodjes met as dat ronddwarrelde. De wang van Arjan zette niet verder op, en viel het allemaal mee.
Tijd om te vertrekken, nog 300 km te rijden. Het autootje zag er verschrikkelijk smerig uit, we gingen dus op zoek naar een wasgelegenheid en een tankstation. Het viel mij op dat er niet heel veel smerige auto's rondreden ondanks de bagger die achter het stadje ligt. We vonden dan ook al snel een wasgelegenheid, kwamen een prijs overeen en namen plaats onder het afdak in de hangmat en op een autostoel om te kijken hoe het autootje een grondige beurt kreeg. Blinkend gepoetst konden we hem na 3 kwartier weer meenemen. Daarna moest nog de tank volgegooid worden met ethanol, de dagteller op 0 en de reis kon beginnen. De aanwijzingen in de routebeschrijving waren duidelijk. Het leest makkelijk als je om de zoveel km een aanwijzing krijgt of op een herkenningspunt wordt gewezen. Tot het plaatsje Noiaque... Daar ging iets mis. Bij een rotonde vonden we niet het bord met de plaatsnaam waar we naar toe moesten. Bij de afslag die we namen zagen we wel Campo Grande staan. Weer terug naar de rotonde, km-telling in de war.. maar de plaatsnaam die we zochten stond echt niet op de borden. Dan maar de borden Campo Grande aangehouden. Op ons summiere kaartje stond in Noiaque een splitsing, wij namen dus de verkeerde. Het was verder een prima nieuwe weg en we zouden uiteindelijk toch in Campo Grande uitkomen, al was dat 35 km verder rijden. We zij zijn er nog niet uit of we echt een bord gemist hebben of dat de situatie veranderd is en de routebeschrijving verouderd.
We hebben de auto ingeleverd op het vliegveld en zijn met een taxi naar ons hotel gebracht. We hadden nog een halve middag om de stad te zien en zijn lopend richting het centrum gegaan. Daar was niet zoveel aan. We zijn nog verder doorgelopen naar de shoppingmall. Dat was toch wel een tippel van 5 km! De mall was ongeveer hetzelfde als in Canoas en ook al in kerstsfeer. Bizar als het buiten zomer is en 27 graden. Na een beker vers fruitsap (dat is erg lekker hier!) zijn we met de taxi teruggegaan. Dat is wel erg gemakkelijk hier!