Argentinië

Waar zal ik beginnen met vertellen? Dit was een ontzettend indrukwekkende dag. Ik weet niet of ik de woorden kan vinden om de watervallen te beschrijven. Laat ik bij vanmorgen beginnen. Na een lekker ontbijtje, eenvoudig maar prima, stond Carlos met de bus klaar voor de dagtocht naar de Argentijnse kant van de watervallen. De eerste stop was bij een grote souvenirwinkel om regencapes te kopen en Reais te wisselen in Pesos. Met de Pesos op zak konden we naar Argentinië. Oliveira zorgde voor alle grensformaliteiten. Blij dat we dat niet allemaal zelf uit hoefden te zoeken! Het was vanmorgen eerst wat mistig, de verdere dag bleef het wat bewolkt en erg warm werd het niet.
De watervallen liggen in een Nationaal Park dat deels in Argentinië en deels in Brazilië ligt. Het park bestaat grotendeels uit subtropisch regenwoud. Met een treintje werden we naar het bovenste deel van de watervallen gebracht. Dwz naar het begin van een wandelpad van een kilometer naar 'de duivelskeel'. Dat wandelpad liep over de rivier heen. Je zag dus overal het wilde water onder je doorstromen. En dat water stroomt hard! De duivelskeel is een enorm hoefijzervormig gat van 150 doorsnee waar het water 70 meter naar beneden stort. Ongeveer aan de rand van dat gat was een platform zodat je erin kon kijken. Door de kracht waarmee het water naar beneden stort stuift het ook enorm omhoog. Er hangt een permanente mistnevel boven. En dat is niet alleen stuifwater, ook dikkere druppels die als een regen met vlagen over het platform waait. We werden er kletsnat! Dat hadden we niet helemaal zo ingeschat en er dus geen rekening mee gehouden. We hadden het dan ook vrij koud toen we weer in het treintje zaten. Het 2e pad dat we liepen ging ook weer over de rivier maar liep ook door bos. Dit pad was echt schitterend! De watervallen van Iguaçu omvatten zo'n 270 tot 300 smallere watervallen die samen een breedte hebben van 2,7 kilometer!! Elke bocht gaf weer een nieuw uitzicht, het ene nog spectaculairder dan het andere. We stonden boven de ene waterval met uitzicht op de volgende, tussen de bomen van het regenwoud. En overal het donderende geraas van het vallende water. We hebben honderden foto's gemaakt. Veel doorkijkjes herkende ik van de foto's van Len. Die foto's waren al prachtig, vandaag mochten we er middenin staan! Hoe geweldig is dat!
Na de lunch gingen we met z'n zessen nog een boottochtje maken. Opa en oma Jonker en oma Stam gingen niet mee. De eerste etappe ging met een open jeep 5 km door het bos. Voor de 2e etappe met de boot moesten we de regencapes aandoen. We hadden allemaal een gele gekocht zoadat we net de minions leken. Daarna kregen we een zwemvest aan en een waterdichte zak mee. Er werd geadviseerd om sokken en schoenen uit te doen en ook je broek of iig de pijpen op te rollen. De 1e 5 km ging over de brede ruige rivier tussen loodrechte oevers. Toen waren we bij de watervallen. De schipper gaf gelegenheid om foto's te kunnen nemen van de verschillende watervallen. Zo ongelofelijk indrukwekkend om al dat water naar beneden te zien storten van die enorme hoogte. Het gaat maar door en door en door! Na de fotoshoots moesten de camera's in de waterdichte zakken en ging de boot nog dichter langs de watervallen varen. Bakken water kregen we over ons heen! Dankzij de goede voorbereidingen waren we niet doorweekt, zoals sommigen in de boot. Het was te koud om met natte kleren rond te lopen. Dichtbij de watervallen werden we weer aan land gezet. De 3e etappe was de klim terug naar boven naar de bus. Dit pad liep ook weer langs een paar watervallen en maakten we nog meer foto's vanuit nog weer een ander perspectief. Boven gekomen werden we weer verenigd met de 'de oudjes' en gingen terug naar Brazilië. Weer wat stempels erbij gekregen in onze paspoorten. Ik zal proberen een paar foto's te uploaden, dat zegt misschien meer dan ik in woorden kan uitdrukken.
Vanavond hebben we heerlijk gegeten in een Italiaans restaurant, 'De Maffia'. Zij hadden een taxiservice, we werden gehaald en gebracht. De chauffeurs waren aan het oefenen om Max Verstappen te evenaren. Om maar geen gesprek te hoeven voeren (onze chauffeur sprak iig geen Engels) ging de muziek aan. Best goede muziek dat we lekker mee konden zingen. ;)
(foto's staan bij een vorig verslag)