The day after

Dag 7. The day after
We hebben lekker uit geslapen vanmorgen en aan het ontbijt samen nagepraat over de bruiloft. De kerkdienst zou pas om 7 uur s avonds beginnen, dus nog een hele dag te gaan. Omdat we toch huurauto's hadden besloten we om naar Bento Gonçalves te gaan, zo'n 120km (2uur) rijden. Deze stad ligt in een mooi wijngebied. We bezochten Casa Valduga, een groot wijnchateau. Daar wilden we een Tour doen, omdat we dachten dat je dan met een tractor over het landgoed gereden werd, die hadden we nl gezien toen we hier in november met Sa waren. Er werd nog gezegd dat het alleen in Portugees was, maar dat leek ons geen probleem. Het toegangskaartje was een wijnglas, dat beloofde al wat. Na een kort filmpje werden we meegenomen de wijnkelder in. Hoewel ik al aardig wat woorden kan verstaan was het toch moeilijk te volgen. De dame ratelde maar door. In de wijnkelder was niet veel meer te zien dan oneindig veel flessen wijn. Volgens mij was het een masterclass hogere wijnkunde. Na een half uur waren we aan de 1e proeverij toe. Alleen de kleur heb ik onthouden, de rest niet. Via een hal waar gebotteld werd kwamen we in een andere wijn opslag met nog meer flessen wijn. Nog meer uitleg dat uiteraard volledig langs ons heen ging gedurende een 3 kwartier. Toen kregen we nog wat witte wijn te proeven en champagne, geloof ik. We waren er ongelofelijk klaar mee, de kelder was koud, het verhaal onbegrijpelijk en er was niets anders te zien dan flessen wijn. Na 2 uur was het eindelijk klaar.
Om half 6 waren we terug in ons hotel. We hadden sinds het ontbijt niet meer gegeten dus gingen we nog een hapje eten in de shoppingmall. Toen was het tijd om naar de kerk te gaan. We waren er mooi om 7 uur en werden naar de voorste rij gedirigeerd. Maar ze beginnen niet strak op tijd. Ik geloof dat het wel 20 minuten later was. Ook na 7 uur komen er nog mensen binnendruppelen. Er was voor de preek een Engelse vertaler geregeld, daar waren we heel blij mee. De pastor was kennelijk onder de indruk van mijn zangkunst op de bruiloft en had mij gevraagd of we dit lied tijdens de kerkdienst ook wilden zingen met elkaar. Dat was mooi om te doen. Ik geloof dat de vertaling op de beamer stond. Er zijn verschillende foto's en filmpjes van gemaakt door diverse gemeenteleden. Arjan mocht namens de Hollandeses de gemeente nog toespreken. Dat ging in het Engels wat door de tolk werd vertaald naar het Portugees. De dienst duurde tot ongeveer half 10! Toen moest er nog afscheidgenomen worden. We hebben heel wat gemeenteleden omhelsd. Voor Sa was het voorlopig de laatste dienst die ze hier meemaakt en het afscheid van sommigen was emotioneel.
We gingen daarna nog met een hele groep eten in een rodizio pizzeria. Onze familie, de pastor en z'n familie, nog een ander gezin en Lucas, een vriend van Sa. Voor ons heel raar om zo laat nog te eten, maar voor de Brazilianen heel gewoon. Het was gezellig en lekker! Rodizio betekent dat je een vaste prijs betaalt en dat ze steeds bij je langskomen met pizzapunten. Zo kun je heel wat variaties proeven. En als je klaar bent met het hartige gaan ze over naar het zoete. Met chocola, banaan, aardbeien, kokos, ijs, cookies, lekker maar heel erg zoet!
Tenslotte, na het afscheid brachten we Len en Sa nog even naar haar huis. Sa adviseerde om 's avonds gewoon door rood licht te rijden, te gevaarlijk om te stoppen. En juist vanavond waren er veel overvallen geweest in de buurt van Canoas. Weer terug naar het hotel reden we stevig door en hebben alle rode lichten genegeerd. Toen we uitstapten kwam ik er achter dat ik ook nog eens vergeten was de lichten aan te doen. Kortom, ik heb me volledig aangepast aan de Braziliaanse rijstijl.